 |
| Süheyla Taşçıer |
annem
ölgün sesiyle
haydi çocuklar hazırlanın dikmene gidiyoruz dedi
minderleri havalara fırlatmadık
divanların üzerinde
yaşasın ağaçlara tırmanacağız çığlıkları atmadık
küs baktı sevincimiz
annemin
naftalin kokan sandık odasında
saklamak için yolunu gözlediği
üç fidan asılmış
evde herkes ağlıyor
dört kardeş sessiz alanlara çekildik
boğuluyorduk
acele hazırlandık dışarı çıktık
pus taşıyordu bulutlar
mayıs gibi bakmıyordu gökyüzü
mahalle
ve
sokaklar hiç uyumamıştı
gözler kan çanağı
bakkal amcaya koştum
ekmek gelmemiş
ekmek almaya gelmedim ismet amca
ağlamıyorsan
şeker almayacak çocuklar senden demeye geldim
manav amca ağlıyor
kasap cemil ağlıyor
kapıda asılı süslü sinekliği ile oynamadım
annemin sesine döndüm
süheyla gel evladım
kardeşlerimle taş binanın kapısında
elimi sıkıca tuttu
caddeye indik
durakta insanlar ağlıyor
otobüs yanaştı
kimse önce ben bineceğim diye çırpınmadı
şoför amca ağlıyor
altındağ
altındağ ağlıyor
arkama baktım
dışkapı ağlıyor
ulus ağlıyor
dikmen ağlıyor
teyzem çoşkun karşılamadı
biz çocuklar yokuşlara tırmanmadık
kim düşmeden inecek yarışı yapmadık
ağaçların tepesine çıkmadık
sevmedik çiçekleri
ip
ip
ip atlamadık
söz verdik altı mayısta ip atlamayacaktık
devrimci ağabeyler asılınca
çocuklar da oyuna küsermiş
gözlerimiz gözlerimize küs dokundu
biz küs oynadık
[© Süheyla Taşçıer]
1972 Ankara
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder